عاشقی دردسری بود نمیدانستیم

حاصلش خون جگری بود نمیدانستیم

پرگرفتیم ولی باز به دام افتادیم

شرط ، بی بال و پری بود نمیدانستیم

آسمان از تو خبر داشت ولی ما از تو

سهممان بی خبری بود نمیدانستیم

آب و جاروی در خانه ما شاهد بود

از تو بر ما گذری بود نمیدانستیم

اینهمه چشم به راهی نگرانم کرده

عاشقی دردسری بود نمیدانستیم

تا ظهورت چقدر فاصله داریم آقا

آه از جمعه ی بی تو گله داریم آقا

رفته بودی که بیایی چقدر طول کشید

عرض کردیم که نبودی سحر طول کشید

ما برای خودمان اینهمه گفتیم بیا

نذر کردیم به پای تو بیافتیم بیا

ما برای خودمان اینهمه گفتیم بیا؟

نذر کردیم به پای تو بیفتیم بیا

تو طبیب دل غمدیده ی مایی آقا

ما که مردیم بیا پس تو کجایی آقا

مگر اینکه تو بیایی و حیاتم بدهی

مگر اینکه تو از این وضع نجاتم بدهی

از به خود آمدن این قافله را گم کردیم

وای بر ما پسر فاطمه را گم کردیم

دست برداری از این غیبت طولانی اگر

من به پای تو بریزم طلبی جامی دگر

از تو دنبال تو بودن نکند سهم من است؟

فقط از هجر سرودن نکند سهم من است؟

من شب جمعه قرار تو دلم میخواهد

صبح فرداش کنار تو دلم میخواهد

بخدا منتظر آمدنت میمانیم

پای این عشق اویس قرنت میمانیم

تو دلت بیشتر از ما تب هجران دارد

سحر وصل همیشه شب هجران دارد

تا به اندازه ی شمعی که ز سر میسوزد

پر پروانه به امید سحر میسوزد

خیر از جمعه ندیدیم به ولعصر قسم

بی تو ما طعنه شنیدیم به ولعصر قسم

الا که راز خدایی، خدا کند که بیایی
تو نور غیب نمایی، خدا کند که بیایی
شب فراق تو جانا خدا کند به سرآید
سرآید و تو برآیی، خدا کند که بیایی
دمی که بی تو سر آید خدا کند که نیاید
الا که هستی مایی، خدا کند که بیایی
فسرده غنچه گلها فتاده عقده به دلها
تو دست عقده گشایی، خدا کند که بیایی
ز چهره پرده بر افکن به ظلم شعله در افکن
تو دست عدل خدایی، خدا کند که بیایی
نظام هر دو جهانی امام عصر و زمانی
یگانه راهنمایی، خدا کند که بیایی
تو مشعری عرفاتی، تو زمزمی تو فراتی
تو رمز آب بقایی، خدا کند که بیایی
دل مدینه شکسته حرم به راه نشسته
تو مروه ای تو صفایی، خدا کند که بیایی
به سینه ها تو سروری به دیده ها همه نوری
به دردها تو دوایی، خدا کند که بیایی
ترا به حضرت زهرا، بیا ز غیبت کبری
دگر بس است جدایی، خدا کند که بیایی

گفتم که از فراغت عمريست بي قرارم
 گفت از فـــراق ياران من نيز بي قرارم
 گفتم به جز شما من فرياد رس ندارم
 گفتا به غير شيعه من نيز کس ندارم
 گفتم که ياوررانت مظلوم هر ديــارند
 گفتا مرا ببينند مظلــــــــــوم روزگارم
 گفتم که شيعيانت در رنـج و در عذابند
 گفتا به حال ايشان هر لحظه اشکبارم
 گفتم که شيعيانت جمعند به ياري تو
 گفتا که من شب و روز در انتظار يارم
 گفتم به شــــيعيانت آيا پيـــــام داري
 گفتا که گفته ام من هر دم در انتظارم
 گفتم که اي امامم از ما چرا نهانــــــي
 گفتا به چشم محرم همواره آشکارم
 گفتم به چشم انوار آيا که پا گـــذاري
 گفتا که شستشو ده شايدکه پا گذارم

این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور
پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم
سالها منتظر سیصد اندی مرد است
آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم
وقتی آمد خبر رفتن ما را بدهید
به گمانم بنا نیست که کنارش باشیم ..........

گفتم: شبی به مهدی، بردی دلم ز دستم

من منتظر به راهت، صبح تا سحر نشستم

گفتا: چکار بهتر از انتظار جانان

من راه وصل خود را بر روی تو نبستم

گفتم: دلم ندارد بی تو قرار و آرام

من عقده دلم را امشب دگر گسستم

گفتا: حجاب وصلم باشد هوای نفست

گر نفس را شکستی،

دستت رسد به دستم

گفتم: ببخش جرمم ای رحمت الهی

شرمنده تو بودم، شرمنده تو هستم

گفتا: هزار نوبت از جرم تو گذشتم

پرونده تو دیدم، چشمان خود ببستم

گفتم که <هاشمی> را جز تو کسی نباشد

چون تیر از کمان هر آشنا بجستم

گفتا: مباش نومید از خانه امیدم

من کی دل محب شرمنده را شکستم؟

هاشمی

عصر یک جمعه ی دلگیر دلم گفت بگویم بنویسم

که چرا عشق به انسان نرسیده است

و چرا آب به گلدان نرسیده است

بگو حافظ دلخسته ز شیراز بیاید،

بگوید،

بنویسد که چرا عشق به انسان نرسیده است

و چرا یوسف گم گشته به کنعان نرسیده است

عصر این جمعه دلگیر

وجود تو کنار هر عاشقه دلخسته شود حس

تو کجایی گل نرگس ؟

الهم عجل لولیک الفرج